Drodzy niewidomi goście!
Skoro nie możecie Państwo cieszyć się obrazami i w zastępstwie wzroku musicie wykorzystywać inne zmysły, przede wszystkim dotyk i słuch, nasze muzeum specjalnie przygotowało się na Wasze odwiedziny. Mamy nadzieję, że w związku z tym, co już zrobiliśmy, spodoba się Państwu u nas, chociaż jeszcze dużo przed nami. Będziemy organizowali kolejne usprawnienia i dostosowania, by nasze zbiory i obiekty mogli oglądać wszyscy – jedni wzrokiem, inni dotykiem i słuchem.
Dostosowanie do Państwa potrzeb musi sprowadzać
się do konkretnych, praktycznych działań. Jeśli ma to mieć dla Was istotne znaczenie,
nie może być jedynie teoretyczne. Możliwość zastąpienia zmysłu wzroku dotykiem i
słuchem stanowi przecież podstawę niwelowania skutków niepełnosprawności
wzroku. Przecież nasi goście są zrehabilitowani
i potrafią „widzieć oczami wyobraźni” wszystko, co dotykają i słyszą.
Ułatwiając Wam odwiedziny w naszym muzeum, oddajemy do Waszej dyspozycji różne rozwiązania
odwołujące się do dotyku i słuchu. Wiemy, że każda instytucja powinna
dysponować dokumentami wydrukowanymi w systemie Braille’a, wypukłymi rycinami
(tyflografiką) oraz różnymi systemami dźwiękowymi: urządzeniami audio,
lektorskimi i jak najciekawszą audiodeskrypcją, czyli dźwiękowym opowiadaniem o
naszych zasobach. Naszą ambicją było i jest, aby w jak najbardziej przejrzysty sposób
ujawnić zdolność oglądania bez patrzenia.
Zapraszamy więc do nas!
Muzeum zostało wyposażone w kilka rozwiązań przeznaczonych dla Państwa. W budynku administracyjno-recepcyjnym zainstalowaliśmy terminal informacyjny, który przedstawia mapkę muzeum, dzięki któremu mogą się Państwo zapoznać z topografią naszego muzeum. Urządzenie mówi! Wystarczy wskazać któryś z naszych obiektów, by usłyszeć opowieść
o nim. Do pamięci terminala wgrano podręcznik, który informuje o muzeum, jego historii, dorobku naukowym, jego zabytkowych obiektach i zbiorach. Dzięki takiemu rozwiązaniu można przy pomocy dotyku i słuchu zorientować się w tym, co tutaj prezentujemy w zasadzie w takim samym stopniu jak goście widzący.
Prosimy wziąć do rąk nasze tyfloryciny, które przedstawiają w formie wypukłej kilka najciekawszych naszych obiektów:
- Kościół z Gręboszowa z 1613 roku,
- Wiatrak z Dobrzenia Wielkiego z 1734 roku (przebudowany w końcu XIX wieku),
- Chałupa z Radłowa z 1823 roku,
- Młyn wodny z Siołkowic Starych z 1832 roku.
Wymienione tyflografiki są transparentne, to znaczy pokazują nasze obiekty zarówno w formie uwypuklonej, jak i wizualnej. Na górze rycin można odnaleźć ich tytuł, a więc to, co przedstawiają. Uwypuklenia są z konieczności uproszczone. Dotyk nie jest w stanie odebrać tyle informacji, co wzrok. Zależało nam jednak na tym, byście Państwo mogli wyobrazić sobie nasze wiatraki, młyny, chałupy i inne zabytki. Wielość szczegółów, zdaniem ekspertów, utrudniłaby oglądanie tych obrazów. Prosimy o przekazanie naszym kustoszom opinii na ten temat.
W kluczowych miejscach zamontowaliśmy ścieżki naprowadzające, które ułatwiają samodzielne poruszanie się osobom, które nie widzą. W niedługiej przyszłości zamontujemy ich więcej. Dla ułatwienia zwiedzania naszego muzeum przeszkoliliśmy współpracowników, którzy chętnie opowiadają o poszczególnych zabytkach. Fascynująca jest ich historia, pochodzenie, budowa, kształty i użyteczność. Można dotykać rozmaite, zgromadzone tutaj przedmioty. Można wziąć udział w prowadzonych u nas zajęciach. Dzięki wspomnianym szkoleniom, w zajęciach tych mogą brać udział goście niepełnosprawni.
Jeszcze raz serdecznie zapraszamy!
