Mapa Muzeum

Oddany do użytku w 2008 roku. Łączy w sobie tradycję i nowoczesność. Potwierdzają to użyte materiały: drewno, metal, szkło. Ma współczesną bryłę, która nawiązuje kształtem do śląskiej stodoły.  W budynku znajdują się pomieszczenia biurowe, dwie sale konferencyjne, sklep z pamiątkami oraz kasa biletowa.

Jest to drewniany budynek typu altana (mała architektura). Zbudowany jest techniką zrębową na planie prostokąta. Budynek ma dwie kondygnacje i nieużytkowe poddasze. Jest niepodpiwniczony. Kryty czterospadowym dachem. Posiada  jedno wejście na poziomie I kondygnacji i drugie na poziomie II kondygnacji. Na galerię prowadzą drewniane schody.

Budynek został wzniesiony na rzucie wydłużonego prostokąta, ze ścianami wykonanymi z tzw. konstrukcji zrębowej i sumikowo-łątkowej. Dwuspadowy dach z kozubkami wykonany jest w konstrukcji krokwiowej. Aktualnie poszycie dachu to gont. Przy wejściu znajduje się zrekonstruowany ganek – lauba.

Konstrukcja zrębowa, typu kopulastego. Dach dwuspadowy pokryty obecnie gontem. Szczyt szalowany deskami pionowo. Wnętrze jednokondygnacyjne z funkcjonalnym poddaszem z schodami drabiniastymi. Posiada masywne drewniane drzwi z okuciami. Pełni funkcję zaplecza magazynowego.

Zbudowany został w technice mieszanej: zrębowej z wtórnymi elementami sumika i łątki. Dach jest dwuspadowy, krokwiowy, pokryty słomą trzcinową. Muzealna aranżacja chałupy pokazuje wnętrze domu z okresu lat 30-tych XX w. Wyposażona w piękne meble, sprzęty i dopracowane historycznie szczegóły tworzy ciekawą narrację opowiadającą o życiu rodziny rybaka rzecznego z okolic Kędzierzyna-Koźla i Raciborza.

Jest to niewielki (o kubaturze 66 m3) spichlerz typu kopułowego (beczkowego). Dwukondygnacyjny, zbudowany w konstrukcji zrębowej. Podwaliny położone są na spoinowanych kamieniach, narzuconych pod naroża i ściany szczytowe. Dach nie jest związany konstrukcyjnie z budynkiem, wspiera się na wystających belkach ścian wzdłużnych i ma konstrukcję płatwiową.

Dwuspadowy dach o dwóch poziomach kalenicy pokryty jest trzciną. Zachowane zostały podziały wewnętrzne i forma konstrukcji. Budynek składa się z trzech części: obory połączonej ze stajnią, chlewika i przejazdowej wozowni. Budynek ma mieszaną konstrukcję ścian – zrąb połączony jest z sumikiem i łątką.

Stodoła zbudowana była w całości z drewna, w konstrukcji szkieletowej; kryta dachem dwuspadowym, płatwiowym. Jako pokrycie zastosowano dachówkę ceramiczną. Po odbudowie w Muzeum Wsi Opolskiej stodoła zachowała zewnętrzny wygląd. Jest to jednak tylko imitacja. Wewnątrz zastosowano nowoczesne technologie konstrukcyjne, aby stworzyć dogodne warunki do organizacji ekspozycji i zajęć edukacyjnych.

Przy wznoszeniu ścian zastosowano konstrukcję mieszaną – zrębową i sumikowo-łątkową. Czterospadowy dach o konstrukcji płatwiowo-kleszczowej pokryty gontem. Składa się z dwóch kondygnacji i użytkowego poddasza. Posiada półkoliste podwójne drzwi opierzane z zachowanymi okuciami kowalskimi. Wykorzystywany do organizacji wystaw czasowych.

Jedyny na terenie Muzeum spichlerz z podcieniami utworzonymi poprzez wysunięty dach. Zbudowany z drewna sosnowego, o konstrukcji zrębowej. Dach dwuspadowy kryty słomą. We wnętrzu znajduje się jedno pomieszczenie. Warto zwrócić uwagę na półkoliste drzwi ozdobione przez dekoracyjne ułożenie desek w tzw. “jodełkę”.

Kopia fragmentu bramy z Brzezinek powstała w celach obsługi turystów w okresie sezonu turystycznego w 1971 roku.

Spichlerz typu kopulastego, zbudowany na planie prostokąta, w konstrukcji zrębowej. Ściany boczne w górnej części tworzą sklepienie, na które nałożony jest dwuspadowy gontowy daszek, nie związany konstrukcyjnie z budynkiem. Ściany pokryte glinianym tynkiem, razem z daszkiem pełnią funkcję ochronną przed pożarem.

Przy wznoszeniu ścian zastosowano konstrukcję mieszaną – zrębową i sumikowo-łątkową. Czterospadowy mansardowy dach pokryty gontem. Posiada dwie kondygnację oraz dwa użytkowe poddasza. Obecnie pełni funkcję magazynową.

Spichlerz typu kopulastego, zbudowany na planie prostokąta, o konstrukcji mieszanej – zrębowej i sumikowo-łątkowej. Ściany zewnętrzne oblepione gliną. Dach dwuspadowy z naczółkiem pokryty gontem, nie związany konstrukcyjnie z korpusem. Posiada jedną konstrukcję z użytkowym poddaszem.

Typ kapliczki domkowej. Powstała z elementów rozebranego kościoła drewnianego. Budynek o konstrukcji słupowo-ryglowej, oszalowanej z zewnątrz deskami. Dach czterospadowy zwieńczony wieżyczką na dzwonek. Nad wejściem znajduje się wnęka z umieszczonym polichromowanym krucyfiksem. Wnętrze udekorowane obrazami i rzeźbami.

Wybudowany w konstrukcji zrębowej, z dwuspadowym dachem pokrytym słomą. Chałupa z przelotową sienią dzieli się na dwie części, po prawej część gospodarcza – dawniej z pomieszczeniem dla konie i komorą pełniącą funkcję obórki, obecnie znajduje się tam wystawa drobnej działalności rzemieślniczej gospodarzy. Po lewej izba z nietypowym piecem chlebowym o niskim trzonie, którego palenisko znajduje się w kominie usytuowanym w sieni.

Najmniejszy chlewik na terenie Muzeum. Wybudowany w konstrukcji zrębowej, z dwuspadowym dachem pokrytym słomą. Składa się z dwóch pomieszczeń, jeden dla kur, a drugi dla świń. Nad nimi niewielki stryszek z wejściem tzw. ślepą we frontowej połaci dachu.

Wybudowany w konstrukcji zrębowej, z dwuspadowym dachem pokrytym słomą. Posiada jeden sąsiek i klepisko. Wjazd do stodoły możliwy jest tylko od strony podwórza przez dwuskrzydłowe wrota. We wnętrzu znajduje się wystawa z narzędziami i maszynami używanymi w niewielkim gospodarstwie, między innymi młocarnia o napędzie kieratowym.

Budynek posiada konstrukcję ścian zrębową z połączoną sumikowo-łątkową. Dach o mansardowej konstrukcji, dla uzyskania większej powierzchni poddasza. We wnętrzu można zobaczyć oryginalne urządzenia uzupełnione częściami z nieczynnego młyna wodnego z wsi Bierkowice.

Jedyna stodoła na terenie Muzeum o dwuspadowym dachu krytym gontem, o konstrukcji zrębowej o dwóch sąsiekach i jednym klepisku. W sąsiekach prezentowane są urządzenia dawnej olejarni, a na klepisku znajduje się bryczka dwukonna.

Budynek o dwuspadowym dachu krytym gontem, ze szczytem ozdobnie szalowanym w motyw jodełki. Wnętrze podzielone na trzy komory i dwie izby – izba czarna z tradycyjnym wyposażeniem i układem dla wsi śląskiej z początku XX w. i izbę białą wyposażoną według mody miejskiej.

Typ spichlerza z galeryjką, charakterystyczny dla regionów północnych Śląska Opolskiego. Posiada 2 kondygnacje, które wieńczy dach pokryty słomą. Na piętro prowadzi ganek od strony bocznej ściany. Wewnątrz wystawa przedmiotów i sprzętów związanych z prowadzeniem gospodarstwa wiejskiego.

Wykonana w konstrukcji sumikowo-łątkowej, z dwuspadowym dachem krytym słomą. We wnętrzu ekspozycja prezentująca dziewiętnastowieczne żarna, stępy i ręczne prasy do wyciskania oleju z roślin.

Budynek zbudowany w konstrukcji zrębowej, z dwuspadowym dachem krytym słomą. Wnętrze budynku podzielono na sień, dwie izby i trzy komory. Odtworzone wnętrza domu wiejskiego z lat 50. XX wieku.

Typ spichlerza z galeryjką, budynek drewniany, na planie prostokąta piętrowy, ze ścianami w konstrukcji zrębowej. Dach dwuspadowy w konstrukcji krokwiowo-jętkowej z szerokim okapem przesuniętym nad galeryjkę, kryty gontem. Ze szczytem deskowanym ukośnie w motyw jodełki.

Budynek szerokofrontowy z dachem krytym gontem ze szczytami oszalowanymi ukośnie w jodełkę. Wnętrze podzielone na sień, kuchnię, izbę i 2 komory. We wnętrzach odtworzono międzywojenne mieszkanie oraz warsztat wiejskiego krawca cechowego.

Budynek o konstrukcji sumikowo-łątkowej. Dwuspadowy dach pokryty gontem. Szczyty szalowane deskami pionowo posiadają małe zadaszenie, które chroni ściany przed deszczem. Wnętrze podzielone na stodołę z jednym sąsiekiem i jednym klepiskiem oraz dwa chlewiki. Do stodoły wchodzi się przez dwuskrzydłowe wrota.

Na słupie o przekroju kwadratu osadzona jest właściwa część kapliczki, podpierana przez ozdobnie wycinane wsporniki. W czterech rogach kwadratowej podstawy zamocowane są słupki podtrzymujące okrągły daszek gontowy. Wewnątrz znajduje się rzeźba Jana Nepomucena.

Budynek szerokofrontowy, z centralnie umieszczonym kominem, zajmującym całą szerokość sieni. Dach dwuspadowy kryty słomą. Chałupa składa się z dwóch izb, czterech komór i sieni. Wnętrze chałupy urządzone w sposób charakterystyczny dla końca XIX wieku.

Ściany i sklepienie łukowe wykonane z kamienia łamanego. Dach o konstrukcji krokwiowo-jętkowej, kryty słomą. Budynek częściowo zagłębiony w gruncie, częściowo obsypany wałem ziemnym.

Wnętrze stodoły składa się z dwóch sąsieków i jednego glinianego klepiska. Z przodu ma dobudowane do sąsieków dwie przybudówki – szopki o konstrukcji zrębowej. Całość przykrywa dwuspadowy słomiany dach. W stodole eksponowane są narzędzia i maszyny używane w dużym gospodarstwie chłopskim.

Budowa w konstrukcji zrębowej na planie zbliżonym do kwadratu. Posiada dwie kondygnacje i użytkowe poddasze. Dach dwuspadowy o konstrukcji płatwiowo-krokwiowej z jedną ścianą stolcową, kryty gontem. Na parterze ekspozycja dawnego chłopskiego spichlerza ze sprzętem użytkowanym w XIX-wiecznym gospodarstwie.

W rozwidleniu słupa, przykrytego stożkowym daszkiem gontowym, znajduje się sygnaturka pochodząca z 1790 roku.

Budynek mieszkalno-gospodarczy. Zbudowany z konstrukcji zrębowej. Wnętrze podzielone jest na sień, izbę, komorę oraz oborę do której wykonane jest osobne wejście. W osobnym pomieszczeniu znajduje się warsztat rzemieślniczy.

Ściany o konstrukcji zrębowej, dach czterospadowy kryty słomą na gładko, połać szczytową dachu szalowana deskami w jodełkę. Drzwi proste z ozdobnymi okuciami. We wnętrzu jedna kondygnacja i użytkowe poddasze.

W pasiece znajduje się kilka rodzajów uli – kłodowe wykonane z wydrążonych pni, skrzynkowe ocieplane matami słomianymi oraz unikatowy ul z płaskorzeźbą tzw. ul “twarzowy”. Wszystkie ule zostały zabezpieczone gontowymi daszkami.

Budynek szerokofrontowy, półtora traktowy z sienią, izbą i komorą. Posiad wysoki dwuspadowy dach kryty słomą na gładko, o szczytach szalowanych pionowo deskami. Chałupa została wyposażona w obiekty typowe dla gospodarstwa średnio zamężnego z połowy XIX wieku.

Budowla w konstrukcji zrębowej z dwuspadowym dachem pokrytym słomą na gładko, ze szczytami szalowanymi pionowo. We wnętrzu jeden sąsiek oraz gliniane klepisko. Stodoła posiada dwuskrzydłowe wrota na biegunach. We wnętrzu ekspozycja z narzędziami gospodarczymi oraz rolniczymi.

Budowla w konstrukcji zrębowej, jednokondygnacyjna z użytkowym poddaszem. Posiada dwuspadowy dach, w konstrukcji krokwiowo-jętkowej, kryty słomą na gładko, szalowany w szczytach pionowo deskami. W Jednym ze szczytów znajduje się wejście na poddasze. Wnętrze podzielone jest na 4 pomieszczenia i prezentuje typowe wyposażenie dla inwentarza żywego.

Budynek jednotraktowy, szerokofrontowy, z wejściem do sieni i komory umieszczonym na szerszej ścianie. Dach kryty słomą na gładko. Wnętrze podzielone na sień, izbę oraz komorę. W budynku mieści się ekspozycja pokazująca wyposażenie z końca XIX wieku.

Szerokofrontowa, jednotraktowa budowla, o ścianach w konstrukcji zrębowej. W tym dwuizbowym budynku mieszczą się ekspozycje przedstawiające karczmę i sklep z okresu międzywojennego.

Budynek jednokondygnacyjny z użytkowym poddaszem, dach pokryty słomą. Charakterystyczną rzeczą jest podcień nad wejściem.

Budynek konstrukcji zrębowej. Charakteryzuje się wyjątkowo niskim zrębem i wysokim czterospadowym dachem. We wnętrzu dwa sąsieki i jedno gliniane klepisko. Wrota dwuskrzydłowe, znacznie wyższe od ścian zrębu, dlatego okap dachu jest nad wejściem widocznie powiększony.

Budynek z czterospadowym dachem pokrytym słomą. We wnętrzu pomieszczenie na trzodę chlewną z małym użytkowym strychem oraz podcień.

Składa się z trzech odrębnych części, połączonych wspólnym, czterospadowym dachem pokrytym słomą.

Wystawa przedstawia krótką historię mechanizacji rolnictwa śląskiego. Maszyny prezentowane na wystawie pochodzą z okresu rozkwitu techniki rolniczej tj. od połowy XIX wieku do lat 40. XX wieku.

Wybudowana na planie prostokąta, w konstrukcji słupowo-ryglowej, oszalowanej na zewnątrz deskami. Na czterospadowym dachu pokrytym gontem zamocowany jest metalowy wiatrowskaz w formie chorągiewki z wyciętą datą “1871”. Warto zwrócić uwagę na wycięte z drewna nadproże łukowe nad wejściem oraz wycięte pod okapem dachu otwory okienne.

Budynek szerokofrontowy , dwutraktowy, z przelotową sienią. W sieni na całej szerokości występuje arkadowy komin z paleniskiem do piekarnika i wędzarnią. Dom po obu tronach sieni posiada dwie obszerne izby i komory oraz piwnice. Przed budynkiem urządzone są ogródki kwiatowe.

Budynek konstrukcji zrębowej z mocnym wysuniętym z przodu dachem, tworzącym obszerny podcień wsparty na trzech słupach wzmocnionym mieczowaniem. Dach dwuspadowy kryty gontem. szczyt z wejściem na użytkowy strych, szalowany deskami pionowo. We wnętrzu znajdują się urządzenia i narzędzia kowalskie pochodzące głównie z przełomu XIX i XX wieku.

Są to: piec garncarski oraz wiata. Realizowane są tu warsztaty dawnych rzemiosł tj. garncarstwa i wikliniarstwa oraz lekcje muzealne.

Dach budynku dwuspadowy, krokwiowo-jętkowy z jedną ścianą stolcową, o kalenicy przesuniętej w kierunku ściany frontowej, pokryty jest łupanymi deskami tzw. dranicami. Chlewik podzielony na dwa odrębne pomieszczenia i użytkowy stryszek.

Chałupa wybudowana z bali świerkowych i jodłowych z dachem pokrytym słomą. Obecna ekspozycja przedstawia wnętrze wiejskiego domu z lat 20. XX w. Postępująca w tych latach modernizacja wsi powoduje zmiany zarówno w układzie, jak i wyposażeniu wnętrz. Zmiany te następują zwłaszcza po 1924 roku, kiedy po zażegnaniu kryzysu wzrasta stopa życiowa społeczeństwa, a wieś zaczyna się unowocześniać.

Budynek szerokofrontowy, dwutraktowy z przelotową sienią. Składa się z części mieszkalnej zbudowanej z konstrukcji zrębowej ze ścianą przysłupową w szczycie oraz części gospodarczej wykonanej w konstrukcji ryglowej. Dach dwuspadowy kryty słomą. We wnętrzu stała ekspozycja pt.: “Kresowanie na Opolszczyźnie 1945-47”.

Budowla o konstrukcji mieszanej: przy szczycie – konstrukcja przysłupowa, przenosząca ciężar dachu znad części mieszkalnej wykonanej ze ścian zrębowych, a dalsze partie budynku wykonane są w konstrukcji słupowo-ryglowej z wypełnieniem glinianym. budynek składa się z izby głównej, przelotowej sieni, komory i pomieszczeń gospodarczych. Druga część składa się z sieni, izby oraz pomieszczenia gospodarczego a także stodoły połączonej z budynkiem.

Budynek wykonany w konstrukcji ryglowej, postawiony na podmurówce z kamieni. Posiada dwuspadowy dach pokryty niepalnym materiałem – dachówką/łupkiem. W szczycie znajduje się wejście na niewielki stryszek położony nad piecem. W budynek wmurowany jest piec, a w drugiej części urządzone jest pomieszczenie zwane przedpiecem.

Budynek na konstrukcji ryglowej, składający się z trzech sąsieków i dwóch klepisk. Nośna konstrukcja szkieletowa składa się z drewnianych słupów, rygli i zastrzałów. przestrzeń między słupami wypełniona jest gliną i bielona wapnem. Dach dwuspadowy pokryty słomą.

Budynek składa się z dwóch różnych pod względem konstrukcyjnym części, pod wspólnym dwuspadowym dachem o konstrukcji krokwiowo – jątkowej, krytym słomą. Właściwa brama wzniesiona jest z drewna w konstrukcji ryglowej, szalowanej z jednej szczytowej strony deskami. Drugą część stanowi pomieszczenie gospodarcze, dawnej funkcjonujące jako stajnia, wymurowane z kamienia i cegły. Brama wjazdowa posiada wrota wjazdowe oraz osobne przejście dla pieszych zwieńczone półkoliście.

Kościół zbudowany jest z modrzewiowych bali w konstrukcji zrębowej z dostawioną później od zachodu wieżą konstrukcji słupowo-ryglowej. Jest to jeden z czterech zachowanych na Śląsku Opolskim drewniany kościół salowy, tzw. kościół o typowo ewangelickim rozplanowaniu wnętrza – bez wydzielonego architektonicznie prezbiterium. Do ściany nawy od strony północnej przylega zakrystia i obudowane wejście od strony empory.

Dwukondygnacyjny budynek, kryty dwuspadowym dachem pokrytym gontem ze szkieletową konstrukcją ścian, szalowaną pionowo deskami. Od strony skrzydeł dach posiada naczółek, a w ścianie przeciwległej do skrzydeł znajduje się wejście, do którego prowadzą drewniane schody umieszczone na zewnątrz wiatraka. W środku znajdują się zachowane niemal w całości stare urządzenia produkcyjne.

Budynek dwukondygnacyjny ze szkieletową konstrukcją ścian, szalowaną pionowo deskami. Całość nakryta dwuspadowym dachem pokrytym gontem, z naczółkiem od strony skrzydeł. Wejście do wiatraka w ścianie szczytowej, przeciwległej do skrzydeł. Do wnętrza prowadzą drewniane schody umieszczone na zewnątrz budynku, zabezpieczone z reguły gankiem i jednospadowym daszkiem.

Budynek wykonany w konstrukcji zrębowej. Ściany z drewnianych bali, dach dwuspadowy kryty gontem. Składa się z trzech pokoi, kuchni, dwóch komór i sieni, z której prowadziło wejście na strych i do piwnicy.