Spichlerz z Przewozu

PL

W 1981 r. spichlerz ten został zakupiony, rozebrany i przewieziony na teren muzeum, gdzie leżał zesztaplowany w elementach do 2010 r. Oględziny obiektu w terenie oraz prace inwentaryzacyjne przeprowadzono w 1981 roku. Jest to niewielki (o kubaturze 66 m3) spichlerz typu kopułowego (beczkowego). Dwukondygnacyjny, zbudowany w konstrukcji zrębowej, w której belki łączone były w narożach na tzw. „jaskółczy ogon” bez ostatków. Podwaliny położone były na luźno ułożonych kamieniach narzuconych pod naroża i ściany szczytowe. Dach nie był związany konstrukcyjnie z budynkiem, wspierał się na wystających belkach ścian wzdłużnych i miał konstrukcję płatwiową.

Rozbiórkę spichlerza poprzedziło wykonanie inwentaryzacji oraz znakowanie elementów składowych. Demontaż przeprowadzono ręcznie, bez użycia sprzętu ciężkiego. Do odbudowy spichlerza nadawało się ok. 40% oryginalnego materiału. Odbudowę budynku rozpoczęto od wykonania fundamentów. Wylewając ławy mocowano w nich od razu otoczaki, mające imitować kamienną podmurówkę spichlerza. Z powodu wysokiego poziomu wód gruntowych wylano betonową płytę, mającą ograniczyć podsiąkanie pod budynek. Na płycie tej ułożono legary podłogi. Wszystkie podwaliny wykonano z nowego materiału. Odwzorowano wymiar i zamknięcie na zamek prosty. Kolejne belki zrębu zamykano na zamek płetwowy. Zastosowano uszczelnienie między belkami ścian w postaci drewnianych wiór. Fragmenty odrzwi i same drzwi zrekonstruowano uzupełniając dobry, oryginalny materiał nowym drewnem. Nabito ćwieki kowalskiej roboty. Na dachu położono gont świerkowy w podwójnym kryciu. W drzwiach znalazł się oryginalny zamek z kutą w metalu wykładką.